Irazu
Door: annikahuizinga
Blijf op de hoogte en volg Annika
15 Maart 2010 | Costa Rica, San José
Hoihoi!
je geloofd niet hoe kapot ik ben na de beklimming van de Irazu vulkaan. De top is 3400m hoog, zo hoog ben ik nog nooit geweest geloof ik. We begonnen met een autorit (4wheel drive) over een onbegaanbare weg. Daarna een uur hiken door het bos en over de rand van de krater. De rand was ongeveer 2 meter breed en aan beide kanten ging het behoorlijk steil omlaag. Moet je nagaan dat daar ooit lava, stenen, gas, etc. omhoog gespoten is... Bizar! Maar de wandeling was echt geweldig, je bent enorm nietig als persoon op zo'n imposante vulkaan. Na een uur waren we op de plek waar mensen met touwen en klimharnassen de krater in gingen. Hier heb ik me maar niet aan gewaagd en er waren al veel andere mensen die graag naar beneden wouden. Ik ben met Dmitri (Belgische jongen) en een aantal Italianen naar de fumaroles gegaan die 200m onder de kraterrand zitten (aan de buitenkant van de vulkaan). Dat kan ik wel dacht ik. Nou, ik was alleen ff de lage zuurstof concentraties vergeten. Tot dan toe waren we alleen over vlakke of ligt hellende paatjes gegaan en dat ging wel. Het 'pad' naar de fumaroles was wel ff wat steiler. Met trillende benen en buiten adem bij de fumaroles aangekomen. Helaas zaten we wel in de mist, dat was jammer. De fumaroles waren erg interessant. Veel zwavel en het rook naar rotte eieren, om misselijk van te worden. Maar het is voor het goede doel (fumaroles in actie zien) dus dat heb je er voor over ;) . Met een ijzerenbuis en veel slangetjes en glaswerk zijn er meerdere samples genomen van het gas en de vloeistof dat uit de fumaroles komt. Je kunt het zien als een soort schoorstenen van de vulkaan, alleen gassen (water, CO, CO2, SO2, H2S, He, etc.) komt eruit. Dus geen lava :) .
Na het sampelen moesten die 200m natuurlijk ook weer omhoog geklommen worden. Voetje voor voetje zijn we er gekomen, met wat helpende handjes hier en daar. Ben je bijna boven, schiet er kramp in je voet (tussen de kleine botjes, erg pijnlijk). Na een voetmassage ging het weer (en iedereen natuurlijk jalours dat ik een voetmassage had gehad ;) ). De tocht was een hele onderneming, maar ik mag trots op mezelf zijn dat ik het gedaan heb. Het schijnt bijna iedereen de eerste keer zo te vergaan op grote hoogte. Bij herhaling gaat het beter, dus dat geeft hoop.
's Avonds in het hotel voel ik m'n bovenbenen al, dus dat beloofd wat voor de komende dagen. Morgen gaan we naar het andere hotel, ben benieuwd!
Gr Annika
je geloofd niet hoe kapot ik ben na de beklimming van de Irazu vulkaan. De top is 3400m hoog, zo hoog ben ik nog nooit geweest geloof ik. We begonnen met een autorit (4wheel drive) over een onbegaanbare weg. Daarna een uur hiken door het bos en over de rand van de krater. De rand was ongeveer 2 meter breed en aan beide kanten ging het behoorlijk steil omlaag. Moet je nagaan dat daar ooit lava, stenen, gas, etc. omhoog gespoten is... Bizar! Maar de wandeling was echt geweldig, je bent enorm nietig als persoon op zo'n imposante vulkaan. Na een uur waren we op de plek waar mensen met touwen en klimharnassen de krater in gingen. Hier heb ik me maar niet aan gewaagd en er waren al veel andere mensen die graag naar beneden wouden. Ik ben met Dmitri (Belgische jongen) en een aantal Italianen naar de fumaroles gegaan die 200m onder de kraterrand zitten (aan de buitenkant van de vulkaan). Dat kan ik wel dacht ik. Nou, ik was alleen ff de lage zuurstof concentraties vergeten. Tot dan toe waren we alleen over vlakke of ligt hellende paatjes gegaan en dat ging wel. Het 'pad' naar de fumaroles was wel ff wat steiler. Met trillende benen en buiten adem bij de fumaroles aangekomen. Helaas zaten we wel in de mist, dat was jammer. De fumaroles waren erg interessant. Veel zwavel en het rook naar rotte eieren, om misselijk van te worden. Maar het is voor het goede doel (fumaroles in actie zien) dus dat heb je er voor over ;) . Met een ijzerenbuis en veel slangetjes en glaswerk zijn er meerdere samples genomen van het gas en de vloeistof dat uit de fumaroles komt. Je kunt het zien als een soort schoorstenen van de vulkaan, alleen gassen (water, CO, CO2, SO2, H2S, He, etc.) komt eruit. Dus geen lava :) .
Na het sampelen moesten die 200m natuurlijk ook weer omhoog geklommen worden. Voetje voor voetje zijn we er gekomen, met wat helpende handjes hier en daar. Ben je bijna boven, schiet er kramp in je voet (tussen de kleine botjes, erg pijnlijk). Na een voetmassage ging het weer (en iedereen natuurlijk jalours dat ik een voetmassage had gehad ;) ). De tocht was een hele onderneming, maar ik mag trots op mezelf zijn dat ik het gedaan heb. Het schijnt bijna iedereen de eerste keer zo te vergaan op grote hoogte. Bij herhaling gaat het beter, dus dat geeft hoop.
's Avonds in het hotel voel ik m'n bovenbenen al, dus dat beloofd wat voor de komende dagen. Morgen gaan we naar het andere hotel, ben benieuwd!
Gr Annika
-
18 Maart 2010 - 06:59
Ina:
Dag Annechie,
Wat een onderneming zo hiken op een vulkaan. Oma en ik hadden het gisteren nog over het vulkaan eiland in Griekenland waar we over de boden liepen en dit al eng vonden. Kun je nagaan hoe we jouw tocht vinden.
En ja spierpijn is dan wel een onderdeel dat er bijhoort als je zo hoog klimt. Flink schudden met je bovenbenen, zodat de verzuring eruit kan. En flink drinken zodat je lichaam de afvalstoffen kan verwijderden.
Nog veel plezier de komende dagen.
groetjes Ina -
18 Maart 2010 - 11:01
Oma:
Dag Annika,
Wat een onderneming! Waar jij toen in Griekenland bij dat hete water stond en zwavel van hebt meegenomen,was dat een fumarol? Moet ik mij zoiets voorstellen?
Doe je voorzichtig!
Vol spanning kijk ik uit naar je volgend verhaal. gr. Oma -
19 Maart 2010 - 05:25
Dina:
Hoi Annika,
Hoe is het met de spieren? Alles weer een beetje in goede vorm? Volgens mij heb je ENORM genoten van deze beklimming. Dit is toch wat je wilt! Dus voortaan maar fanatiek gaan sporten ;-)
xxx
mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
