Vulkaan Arenal, La Paz en Monteverde

Hola chicos y chicas!

Het weekend is weer voorbij, en veeeel te snel... :(
Ik heb zoveel te vertellen, waar zal ik beginnen... bij het begin lijkt me het handigst :) .

Afgelopen donderdagmiddag zijn we (5 mensen van de talenschool) naar La Paz geweest, wat ligt tussen de vulkanen Poas en Barva in het regenwoud. En ja, het regenwoud deed zijn eer aan, het regende... maar eh, het is warm en boeiend die paar drupjes, we zijn niet van suiker! La Paz is een toeristische trekpleister, en zijn een aantal erg mooie watervallen en een klein dierentuintje. Ze hebben er o.a. Een vlindertuin (echt, die van dierentuin Emmen is er niets bij), allerlei jungle katachtigen, aapjes, toekan, kolibri's en... kikkers! Ja, echte giftige! En de enige echte Costa Ricaanse boomkikker (met die schattige grote ogen en lachende bek. Check de foto's maar :D . De giftige kikkers zijn in de 'dierentuin' niet giftig omdat hun gif door hun eten bepaald wordt. Ze krijgen geen gif makend voedsel te eten dus is het niet gevaarlijk. Bij La Paz liep ik een groep NL-ers tegen het lijf, een van hen heet Alfred en hij woont al 6 jaar in Costa Rica. We hebben contact gegevens uitgewisseld. Alfred is gids en weet veel over kolibries en planten en niet zoveel over vulkanen, dus we kunnen elkaar mooi aanvullen :) .

Wat ik bij La Paz vooral indrukwekkend vond waren de landslides van 2 jaar geleden. De amfitheater vormen waren goed te zien. En niet alleen van die van 2 jaar geleden, maar ook van die van nog ouder... Eigenlijk best dom om een toeristisch iets op zo'n gevaarlijke plek te bouwen. Maar eerlijk is eerlijk, de canyon en z'n watervallen zijn wel echt een klein paradijsje :) .

Vrijdag was alweer mijn laatste dag Spaanse taalles. Wat heb ik ongeloofelijk veel geleerd de afgelopen 2 weken. Ik gok dat ik nu meer Spaans ken dan Frans (terwijl ik dat 5 jaar op de middelbare school gehad heb). Waar zou het aan liggen? Ik gok de methodes op de middelbare! Spreken, spreken, doen, doen, doen, daarvan leer je veeeeeel meer dan van grammatica regeltjes en woordjes stampen... Als dankjewel voor mijn leraren heb ik ze delfsblauwe klompjes gegeven (die had in uit NL mee genomen voor het geval dat). Ze vonden ze echt heel tof! Ook heb ik een soort oorkonde gekregen als bewijs dat ik de cursus gedaan had. Bij de uitreiking heb ik een kort verhaaltje in het Spaans gehouden waarin ik beloofd heb dat ik tegen de tijd dat het augustus is vloeiend Spaans spreek. Es kijken of dat gaat lukken... ;) .

Aan het begin van de middag ben ik met Lukas, Paul, Vanessa en Trisia richting Arenal vertrokken. De reis er naar toe was echt tof! Een heerlijke kronkelweg door de bergen en de omgeving werd steeds landelijker tot we in het regenwoud waren. Zodra we over de bergrug waren zagen we Arenal al in de verte liggen: een vulkaan volgens de schoolboekjes! (check de foto's). De top lag net in de wolken, maar dat maakt de foto's stiekum een stuk mooier. Bij het hotel aangekomen blijkt dat ik vanaf m'n bed uitzicht heb op Arenal, hoeveel beter wil je het krijgen? Met de verrekijker heb ik de flanken afgespeurd, best tof om recente lava stromen te bekijken. Tot ongeveer een/twee jaar terug kwam er nog regelmatig lava uit de krater, maar dat is nu helaas gestopt... 's Avonds zijn we naar thermale bronnen geweest op de flank van Arenal. Jeetje wat een toeristisch oort, maar het water en de zwembaden waren super. Ze hadden zelfs 3 waterglijbanen waaraan het Tikibad niet kan tippen! Enige nadeel van vulkanisch bronwater is dat het ongelofelijk naar zwavel ruikt. Voordeel is dat je huid er zooo zacht van wordt dat je een week geen bodylotion meer nodig hebt.
Zaterdag ochtend was het helaas bewolkt en was Arenal in geen velden of wegen te bekennen. We zijn naar het national park gegaan en hebben een mooie hike door het oerwoud gemaakt. Tijdens de hike kom je langs het uitzichtspunt, maar we zagen vooral veel wolken en zo nu en dan een glimps van de flanken. Helaas... gelukkig ben ik hier nog 5 maanden dus ik moet helaas nog een keertje terug ;) .
Na de hike werden we naar de boot gebracht om via Lake Arenal naar Monteverde gebracht te worden. Ik dacht, ow, dat is de andere kant van het meer. Nou, denk opnieuw. De boottrip was iets meer dan een half uur, daarna was het nog 2 uur in een jeepbusje over onverharde wegen. Hobbel de bobbel schut schut boem boem. De omgeving was prachtig, een heuvellandschap met hier en daar stukjes oerwoud en akkers, weides en Tico dorpjes in de middle of nowheren. De eindbestemming Monteverde was net als Arenal een toeristisch oord. Omdat het deze week springbreak was in de VS stikte het er van de Amerikanen... grrrr... Gringo's... Je kunt beter Europesche toeristen hebben, echt. Maja, na wat plaatsvervangende schaamte heb ik me er niet al te veel aan gestoord. Probleem is alleen dat ik ook op een Gringo lijk en dat vind ik irritant. Ow, voor zij die niet weten wat Gringo's zijn zal ik dat ff uitleggen. Gringo is een verbastering van Green Go. Toen de Amerikanen (VS in dit geval) een aantal decenia geleden hier de baas wilden gaan spelen gingen de Tico's (de locals) overal posters ophangen met daarop de tekst Green Go. De soldaten droegen namelijk groene uniformen. Dat Green Go is dus Gringo geworden en slaat op mensen uit de VS. Door de jaren heen zijn eigenlijk alle toeristen Gringo's geworden. Het is niet echt een negatief woord (Nicaracuanen worden Nica's genoemd), maar toch, ik vind het een beetje een wanklank hebben. In Monteverde zijn we 's avonds naar een bar geweest waar een aantal DJ's optraden. Was wel gezellig, maar ik was vooral moe van de hike en reis en ben niet al te laat m'n bed ingedoken. Zondag ochtend hebben we een canopy tour gedaan. Dat is via kabelbaantjes tussen de bomen door zoeven. In CR zijn meer dan 100 plekken waar je dit kunt doen, dus echt uniek is het niet, maar wel heel tof. De adrenaline giert door je lijf als je over een 500m lange, 300m hoge lijn zoeft! Check ook de foto's! (ow ik sta er uiteraard niet op want ik maakte de foto's...)

Rond de middag moesten we alweer terug richting Heredia. Paul en Vanessa hebben we halverwege op de bus naar Samara gezet, zij gaan een week naar de beach campus van de talenschool. Op de terugweg hadden we een prachtig uitzicht op de Pacifische kust. Monteverde ligt stiekum best hoog in de bergen. Het was weer hobbel de bobbel boem over onverharde wegen. Dan ga je geasfalteerde wegen pas echt waarderen! Via de Interamerican Highway (ja die van de VS naar Zuid-Amerika gaat) terug naar San Jose. Nu is deze highway niet veel meer dan een 2 baanse weg, maar toch, het gaat om het idee (en staat op de bordjes naast de weg ;) ).
Rond 4 uur was ik weer 'thuis', moe maar voldaan. Het was een weekendje 'crash bezoek' aan 2 top attracties van Costa Rica. Tot een uur of 6 bezig geweest om de was te doen (dat is een verhaal apart, vertel ik later nog wel een keer, vol automatische wasmachines zoals wij die hebben kennen ze hier niet) en daarna gegeten en nu zit ik dit verhaaltje te typen. En, jaja, ik heb internet op m'n laptop! Op een of andere manier heeft de modem bedacht dat ie het maar een keer ging doen (ikke blij!).

Morgenochtend weer richting OVSICORI, es kijken of ik 8 uur werken nog niet verleerd ben. Als het goed is ga ik woensdag met Jorge naar Barva vulkaan om de meren en springs te sampelen. Ik houd er rekening mee dat dat plan nog wel 3x gaat veranderen voordat het zover is, maar het lijkt me wel tof! Ook wel zwaar, hiken op 3km hoogte is me vorig jaar niet zo goed bevallen...

Buenos noches en hasta la vista!

Annika