Ecosur, Mayatempels en omgewaaide bomen

Buenos Dias a todos!

Goedemorgen iedereen! 2 dagen na de vorige blog heb ik alweer zoveel te vertellen dat ik maar weer een blog schrijf :) . Om de afgelopen 48 uur samen te vatten: heel veel in de auto rijden, militaire checkpoints op de grens tussen staten, maya tempels langs de weg en in het oerwoud, veel vliegen, azuurblauwe caribische zee en binnenmeertjes, palmbomen, halve ananas uitlepelen, toffe discussies in de auto over de mayas en het landschap om ons heen en een nuttige meeting met de mensen van Ecosur in Chetumal. Met die laatste ga ik beginnen, want Ecosur was de reden van onze mini roadtrip. Een oude phd student van de VU werkt bij Ecosur en hij werkt ook mee aan het maya-delta project van Kees. We hebben vanalles besproken, nog aantal pollen door de microscoop bekeken (daar was discussie over wat het nou precies was) en ik heb nog wat foto's van asdeeltjes laten zien en verteld wat mijn bijdrage aan het project was. Was erg leuk om te doen :) . Owja en we hebben de handboor meegenomen om mee te gaan boren in de delta straks!

Na het bezoek aan Ecosur in een leuk hotelletje aan een meer geslapen en lekker gezwommen in het meer en gechilled in een hangmat ;) . De volgende ochtend om 6 uur weer de weg op om het Yucatan schiereiland in westelijke richting over te steken. Halverwege ligt het Calakmul nationaal park met daarin veel oude Mayasteden. We hebben de grootste hiervan bezocht, een stad die Calakmul heette en waar 200.000 Maya gewoond hebben. Drie tempels, een soort observatorium en een paleis waren opgegraven en deze kon je beklimmen. Een trede of 100 steil omhoog en dan een prachtig uitzicht over de jungle. In de verte zou je Tikal en El Mirador moeten kunnen zien (2 maya steden in Guatemala). Dat is ons niet gelukt, maar het idee was wel leuk. Dit stuk van Yucatan is nog steeds heel erg plat. Zo nu en dan een heuveltje en ronde meertjes (t is een karstlandschap). Een van de theorien is dat toen de Mayas hier leefden er grote meren lagen, en dat de Maya deze gebruikten om handel via te drijven en via te reizen. Er zijn nu geen meren meer te zien, hebben nog wel beetje bedacht hoe we die oude meren zouden kunnen vinden. Er wordt heel wat af gediscuseerd in de auto, echt super tof om met 3 andere vakidioten zo op reis te zijn ;) .

Jullie willen ook vast het verhaal over de omgevallen boom weten. Om bij Calakmul te komen moet je over een smalle weg een dikke 50 kilometer door de jungle rijden. Max. snelheid was hier 40km/h, dus het is een behoorlijke rit. Op de heenweg ging dit voorspoedig, nog leuke vogels en grote fazanten gezien (naam ff kwijt van het beest, hij was steeds voor de auto aan het lopen, echt melig, we konden hem maar niet wegjagen). Op de terugweg kwamen we in een dikke stortbui met windstoten terecht. Als dat maar goed ging dachten we. We hadden al wat omgewaaide bomen langs de weg zien liggen. En idd, bijna aan het eind van de weg lag een boom over de weg. In de stromende regen hebben we de bovenste takken omgeknakt en kon Kees de auto er via de berm net langsrijden. Zaten we vervolgens als verzopen katten in die auto ;) . Bij een wegrestaurantje ff opgewarmt met koffie (had niet gedacht dat je het in Mexico koud zou kunnen krijgen, overdat is het 36-40 graden, maar na deze bui was het echt frisjes).

Vannacht hebben we in Escarcega geslapen in een schattig hotelltje in koloniale steil. Wel met falende airco, die is het plafond aan het afkoelen ipv mij en Elise. Over een uurtje vertrekken we weer met als eindbestemming het veldwerkgebied! We rijden eerst verder naar het westen naar de Golf van Mexico en dan langs de kust de delta in. Als het goed is rijden we dwars over alle beachridges en krijgen we een goed beeld van hoe de delta in elkaar zit. Het gebied is zo groot als Noord- en Zuid-Holland samen.

De afgelopen dagen is me vooral opgevallen hoe relatief afstanden zijn. In NL loop je te zeuren als je een half uur in een auto moet zitten om ergens te komen, hier moet je soms 200km rijden om in de volgende stad van betekenis te komen. We rijden echt hele stukken over kaasrechte wegen door niemandsland. Opeens zit je dan in een stad waar het weer een drukte van jewelste is om vervolgens weer 100km niemandsland te hebben.

Ik ga een einde breien aan dit blog. Mexico is een geweldig land om zo door heen te reizen. We komen veel armoede tegen onderweg, maar ook enorme gastvrijheid en behulpzaamheid. Het is in de auto zo gezellig, vooral tijdens de discussies dat ik niet kan wachten tot we met het veldwerk beginnen. Zo veel vragen liggen er nog open dat we ze lang niet allemaal kunnen beantwoorden.

Hasta la vista!

Annika